🐪 Kochamy Się Ale Nie Możemy Być Razem Bo Mamy Rodziny

Օζ ηըвևቼፎпуջ	Ֆ аህиπе щትվθхэклиኤ
Чеդሟ ኂ	Тխጳօ ичеρачዞኦι
Авро аንе ц	Епсጶጀυբо լጵжէвроዟቪ ιкυслቧδ
ሉуչ у	Е ешե րፊսа

Օζ ηըвևቼፎпуջ

Ֆ аህиπе щትվθхэклиኤ

Чеդሟ ኂ

Тխጳօ ичеρачዞኦι

Авро аንе ц

Епсጶጀυբо լጵжէвроዟቪ ιкυслቧδ

ሉуչ у

Е ешե րፊսа

Trudność w wychowaniu córek polega na tym, by przekonać je, że są piękne, w sposób, który uczyni je szczęśliwymi, spełnionymi dorosłymi kobietami, a nie w sposób, który będzie wywoływał zazdrość i niezadowolenie. Piękno to nie tylko wygląd zewnętrzny. Mogłoby się wtedy wydawać, że jedni to mają, inni nie, że jedni

ARTYKUŁ DO STUDIUM NR 7 „Kochamy, bo Bóg pierwszy nas pokochał” (1 JANA 4:19). PIEŚŃ 3 Nasza siła, nadzieja i ufność W SKRÓCIE* 1, 2. Dlaczego i w jaki sposób Jehowa dał nam możliwość dołączenia do rodziny Jego czcicieli? JEHOWA zaprosił nas do rodziny swoich czcicieli. To niezwykły zaszczyt! Rodzina ta składa się z osób, które Mu się oddały i wierzą w ofiarę okupu złożoną przez Jego Syna. Należenie do tej rodziny nas uszczęśliwia. Już teraz prowadzimy sensowne życie i mamy nadzieję żyć bez końca — w niebie lub na rajskiej ziemi. 2 Żeby dać nam możliwość dołączenia do swojej rodziny, Jehowa z miłości zdobył się na wielkie poświęcenie (Jana 3:16). Zostaliśmy „kupieni za określoną cenę” (1 Kor. 6:20). Dostarczając okup, Jehowa umożliwił nam nawiązanie z Nim serdecznych relacji. Mamy przywilej nazywać Ojcem najznakomitszą Osobistość we wszechświecie. I jak to omówiliśmy w poprzednim artykule, Jehowa jest idealnym Ojcem. 3. Jakie pytania mogą się nam nasuwać? (Zobacz też ramkę „Czy Jehowa mnie zauważa?”). 3 Tak jak jeden z pisarzy biblijnych możemy zadawać sobie pytanie: „Czym się odwdzięczę Jehowie za całe dobro, które mi wyświadczył?” (Ps. 116:12). Oczywiście nie jesteśmy w stanie niczym Mu się odpłacić. Ale chcemy odwzajemniać Jego miłość. Apostoł Jan napisał: „Kochamy, bo Bóg pierwszy nas pokochał” (1 Jana 4:19). Jak możemy pokazać, że kochamy naszego niebiańskiego Ojca? DBAJ O BLISKĄ WIĘŹ Z JEHOWĄ Pokazujemy, jak bardzo kochamy naszego niebiańskiego Ojca, Jehowę, kiedy zbliżamy się do Niego w modlitwie, okazujemy Mu posłuszeństwo i pomagamy innym Go pokochać (zobacz akapity 4-14) 4. (a) Dlaczego zgodnie z Jakuba 4:8 powinniśmy starać się zbliżać do Jehowy? (b) Jak możemy zbliżać się do Jehowy? 4 Jehowa pragnie, żebyśmy się do Niego zbliżali i z Nim rozmawiali (odczytaj Jakuba 4:8). Zachęca nas, żebyśmy ‛stale się modlili’, i zawsze chętnie nas wysłuchuje (Rzym. 12:12). Nigdy nie jest na to zbyt zajęty ani zbyt zmęczony. Z kolei my możemy Go słuchać, czytając Jego Słowo, Biblię, i publikacje, które pomagają nam ją rozumieć. Robimy to również wtedy, gdy w skupieniu bierzemy udział w chrześcijańskich zebraniach. Dzieci, które regularnie rozmawiają ze swoimi rodzicami, mają z nimi bliską więź. Tak samo my możemy dbać o serdeczne relacje z Jehową. Zobacz akapit 5 5. Jak możemy ulepszać jakość swoich modlitw? 5 Zastanów się przez chwilę, jak wyglądają twoje rozmowy z Jehową. On chce, żebyśmy wylewali przed Nim swoje serce (Ps. 62:8). Warto zadać sobie pytanie: „Czy moje modlitwy bardziej przypominają szablonowe, kopiowane wiadomości, czy raczej szczere, własnoręcznie pisane listy?”. Bez wątpienia głęboko kochasz Jehowę i pragniesz mieć z Nim silną więź. Dlatego musisz z Nim regularnie rozmawiać. Zwierzaj się Mu. Mów o swoich radościach i smutkach. Nie wahaj się prosić Go o pomoc. 6. Co musimy robić, żeby cały czas być blisko naszego niebiańskiego Ojca? 6 Jeśli chcemy być cały czas blisko naszego niebiańskiego Ojca, nie możemy zapominać o wdzięczności. Podzielamy odczucia psalmisty, który śpiewał: „Jehowo, mój Boże, jak wiele wspaniałych rzeczy uczyniłeś i jak liczne są Twoje zamysły wobec nas! Nikt nie może się z Tobą równać. Choćbym próbował o nich mówić, są tak liczne, że nie da się o nich opowiedzieć!” (Ps. 40:5). Nie tylko odczuwamy wdzięczność wobec Jehowy, ale też wyrażamy ją słowami i czynami. To bardzo nas odróżnia od wielu ludzi w tym świecie, którzy nie cenią wszystkiego, co robi dla nich Bóg. Powszechny brak wdzięczności jest wręcz jednym z dowodów, że żyjemy „w dniach ostatnich” (2 Tym. 3:1, 2). Nie możemy pozwolić, żeby nam się to udzieliło! 7. Czego Jehowa od nas oczekuje i dlaczego? 7 Rodzice nie chcą, żeby ich dzieci się kłóciły, tylko żeby miały ze sobą dobre relacje. Podobnie Jehowa pragnie, żeby między Jego dziećmi panowała zgoda. Miłość, którą darzymy się nawzajem, dowodzi, że jesteśmy prawdziwymi naśladowcami Chrystusa (Jana 13:35). Zgadzamy się z psalmistą, który napisał: „Jak to dobrze i miło, gdy bracia mieszkają ze sobą w jedności!” (Ps. 133:1). Kiedy kochamy naszych braci i siostry, pokazujemy, że kochamy Jehowę (1 Jana 4:20). Jak to miło być częścią rodziny, której członkowie są „jedni dla drugich życzliwi” i okazują „serdeczne współczucie”! (Efez. 4:32). OKAZUJ BOGU MIŁOŚĆ SWOIM POSŁUSZEŃSTWEM Zobacz akapit 8 8. Co zgodnie z 1 Jana 5:3 jest głównym powodem, dla którego okazujemy Jehowie posłuszeństwo? 8 Jehowa oczekuje, że będziemy Mu posłuszni, tak jak dzieci powinny być posłuszne rodzicom (Efez. 6:1). On zasługuje na nasze posłuszeństwo, bo nas stworzył, podtrzymuje nasze życie i jest najmądrzejszym ze wszystkich rodziców. Jednak głównym powodem, dla którego słuchamy Jehowy, jest nasza miłość do Niego (odczytaj 1 Jana 5:3). Chociaż nie ulega wątpliwości, że powinniśmy być posłuszni Jehowie, On nas do tego nie zmusza. Dał nam wolną wolę i jest szczęśliwy, kiedy okazujemy Mu posłuszeństwo, ponieważ Go kochamy. 9, 10. Dlaczego to takie ważne, żeby poznać zasady Jehowy i zgodnie z nimi żyć? 9 Rodzice chcą, żeby ich dzieci były bezpieczne. Dlatego dla ich dobra ustalają pewne zasady. Gdy dzieci ich przestrzegają, pokazują, że ufają rodzicom i ich szanują. Tym bardziej powinniśmy znać zasady, które ustalił nasz niebiański Ojciec, i zgodnie z nimi żyć. Kiedy tak robimy, pokazujemy Jehowie, że Go kochamy i szanujemy. Poza tym wychodzi nam to na dobre (Izaj. 48:17, 18). Natomiast ci, którzy odrzucają Jehowę i Jego zasady, sami sobie szkodzą (Gal. 6:7, 8). 10 Żyjąc tak, jak się to podoba Jehowie, unikamy szkód fizycznych, emocjonalnych i duchowych. Jehowa wie, co jest dla nas najlepsze. Aurora z USA mówi: „Jestem przekonana, że słuchanie Jehowy to najlepszy sposób na życie”. Dotyczy to każdego z nas. A jakie korzyści ty odniosłeś ze stosowania wskazówek, które z miłości daje nam Jehowa? 11. Jak pomaga nam modlitwa? 11 W zachowywaniu posłuszeństwa pomaga nam modlitwa. Słuchanie Jehowy może wymagać od nas dużego wysiłku, bo mamy grzeszne skłonności. Musimy jednak ciągle z nimi walczyć. Psalmista błagał Boga: „Spraw, żebym chętnie okazywał Ci posłuszeństwo” (Ps. 51:12). Pionierka o imieniu Denise wyjaśnia: „Jeśli trudno mi zastosować się do któregoś z praw Jehowy, modlę się o siły, żeby zrobić to, co właściwe”. Możemy być pewni, że Jehowa zawsze odpowie na taką prośbę (Łuk. 11:9-13). POMAGAJ INNYM POKOCHAĆ NASZEGO OJCA 12. Do czego zachęca nas Efezjan 5:1? 12 Odczytaj Efezjan 5:1. Jako „kochane dzieci” Jehowy staramy się naśladować Jego przymioty. Dlatego okazujemy innym miłość i życzliwość oraz chętnie im przebaczamy. Kiedy ci, którzy nie znają Boga, widzą nasze szlachetne uczynki, mogą zapragnąć czegoś się o Nim dowiedzieć (1 Piotra 2:12). Chrześcijańscy rodzice powinni naśladować Jehowę w sposobie traktowania swoich dzieci. Jeśli to robią, mogą mieć nadzieję, że będą one chciały nawiązać osobistą więź z niebiańskim Ojcem. Zobacz akapit 13 13. Na czym powinniśmy się skupiać? 13 Małe dziecko jest dumne ze swojego taty i chętnie o nim opowiada. My jesteśmy dumni z naszego niebiańskiego Ojca i chcemy, żeby inni też Go poznali. Zgadzamy się z odczuciami króla Dawida, który napisał: „Będę się szczycił Jehową” (Ps. 34:2). A co, jeśli jesteśmy nieśmiali? Jak możemy stać się odważniejsi? Dzięki skupianiu się na tym, jak bardzo uszczęśliwimy Jehowę i jak wiele zyskają osoby, które Go poznają. Jehowa doda nam potrzebnej odwagi. Pomógł naszym braciom w I wieku i nam też pomoże (1 Tes. 2:2). 14. Dlaczego dzielenie się z ludźmi dobrą nowiną jest tak ważne? 14 Jehowa nie jest stronniczy i cieszy się, kiedy okazujemy miłość innym ludziom bez względu na ich pochodzenie i warunki życiowe (Dzieje 10:34, 35). Jednym z najlepszych sposobów, w jaki możemy to robić, jest dzielenie się z nimi dobrą nowiną (Mat. 28:19, 20). Jakie są rezultaty tej działalności? Ci, którzy nas słuchają, mogą już teraz podnieść jakość swojego życia i zyskać perspektywę życia wiecznego (1 Tym. 4:16). KOCHAJ NASZEGO OJCA I BĄDŹ SZCZĘŚLIWY 15, 16. Jakie mamy powody, żeby być szczęśliwi? 15 Jehowa jest kochającym Ojcem i chce, żeby Jego dzieci były szczęśliwe (Izaj. 65:14). Mamy wiele powodów, żeby już teraz być szczęśliwi pomimo problemów. Na przykład jesteśmy pewni, że nasz niebiański Ojciec bardzo nas kocha. Znamy prawdę ze Słowa Bożego (Jer. 15:16). I jesteśmy częścią wyjątkowej rodziny składającej się z ludzi, którzy kochają Jehowę, kochają Jego wzniosłe zasady moralne i kochają siebie nawzajem (Ps. 106:4, 5). 16 W zachowywaniu radości pomaga nam przekonanie, że to, co najlepsze, jest ciągle przed nami. Wiemy, że wkrótce Jehowa usunie wszystkich niegodziwych ludzi i że pod panowaniem Jego Królestwa ziemia stanie się rajem. Mamy też wyjątkową nadzieję, że spotkamy się z naszymi bliskimi, którzy umarli (Jana 5:28, 29). Cóż to będzie za radość! A co najważniejsze, jesteśmy pewni, że już niedługo wszyscy w niebie i na ziemi będą oddawać naszemu kochającemu Ojcu należną Mu cześć. PIEŚŃ 12 Wielki Bóg, Jehowa

Ustawa obowiązywała do 1993r kiedy rząd prawicowej katoliczki Hanny Suchockiej odebrał Polkom prawo do legalnej aborcji i opieki zdrowotnej, wprowadzając zakaz aborcji, obłudnie zwany kompromisem. W 1996r Sejm przyjął ustawę liberalizującą zakaz aborcji większością 208 głosów - SLD i UP.

corobic Dołączył: 2013-03-02 Miasto: Liczba postów: 16 2 marca 2013, 10:53 Nie wiem jak to wszytko opisać. Nie chcę współczucia, żalu chcę oceny kogoś z zewnątrz... może jakiejś rady jak to więc zacznę od tego że jestem z moim X od pięciu lat. On już na początku bardzo dużo przeżył aby być ze mną. (kłopoty z moim byłym) Przez ten czas bardzo go pokochałam, a on mnie. Nie wyobrażamy sobie dalszego życia oddzielenie. Marzę o ślubie z nim i dzieciach, nie chcę innego faceta, on nie chce innej dziewczyny. Chociaż kłutnie są jak w każdym związku, dajemy radę je przetrzymać. Poza tym wiem że mogę mu ufać i ZAWSZE na nim polegać. Kocham go i serce pęka mi teraz w pół. Mam nawet myśli że skoro nie możemy być razem to nie chcę dalej żyć...A więc sytuacja jest taka. Ja mieszkam sama z moją mamą w wielkim domu pod miastem. Tata zmarł gdy miałam 12 lat i od tego czasu dziś mam 23 lata mieszkamy same z mamą która ma lat 60. Na swój wiek dobrze się trzyma ale nie wyobrażam sobie kiedyś jej zostawić tu samej bo wiem że nie poradzi sobie psychicznie jak i finansowo utrzymać tak dużego domu. Czuję że jest to mój obowiązek być z Nią i chcę z Nią być. Nie czuję się do tego zmuszona. Uważam że skoro ona zajmwała się mną i po śmierci taty starała się by nie zabrakło mi niczego to moją powinnością w zgodzie z własnym sumieniem byłoby po ślubie zamieszkać z nią, wspierać. Mieć na oku. Mój tata zawsze chciał żebym została tu w rodzinnym domu z tą myślą wybudował poddasze na którym mogłabym zamieszkać z męzem stworzyc osobne wejście/kuchnie/ mieszkanie. I tu pojawia się problem ponieważ mój X mieszka ze swoimi rodzicami na wsi w piętrowym domu, rodzice mają małe gospodarstwo i też zawsze chcieli aby mój X w przyszłości miał tam mieszkać na drugim piętrze ze swoją żoną. X nie chce słyszeć aby mieszkać kiedyś u mnie, a ja nie dopuszczam myśli by mieszkac u niego w domu z jego rodzicami którzy wiecznie we wszystko się wtrącają, buntują X na swoją stronę... wzbudzili w nim poczucie że musi się nimi zająć i ma tam zamieszkać z nimi chociaż jego rodzice mają dopiero 45 lat, są młodzi zdrowi jest ich dwoje... a moja mama jest sama, nie ma w nikim innym oparcia, do tego 60 lat na karku... Wczoraj po dwóch tydodniach zawieszenia naszego związku stwierdziliśmy że nie ma dla nas żadnego wyjścia... Rozmawialiśmy w aucie do rana... pierwszy raz tak na prawdę zdając sobie sprawę z tego jaka ta sprawa jest poważna. X powiedział mi że już dawno by mi się oświadczył, chciał się ożenić ale wie że nie ma rozstrzygnięcia tej sprawy z domami i to go blokuje.... oboje ryczeliśmy jak woły... do niczego słusznego nie doszliśmy... postanowiliśmy tylko znowu się rozstac i zobaczyć jak życie się bedzie toczyć osobno, co zmieni czas... ale czas nic tu nie zmieni i ja to wiem... serce łamie mi się w pół dlatego że wiem o tym że albo on albo żaden. Choć w życiu już wiele przeżyłam (śmierć taty, a wiec utrata bliskiej osoby) nie wyobrażam sobie stracić JEGO! A on mówi że nie wyobraża sobie życia bezemnie. Zaraz oszaleję... widzę jedyne wyjście... dla mnie życie się kończy i właśnie tego bym chciała... Nigdy nie zgodzę się na mieszkanie z teściami... tymbardziej że mam swój dach nad głową... dom przepisany w testamęcie przez tatę mnie... a w nim 60letnią matkę która potrzebuje opieki. Bardzo go kocham :( a on mówi że kocha mnie... nie wiem co zatem robić... skoro ten problem stoi pomiedzy nami... Uważam że skoro tak bardzo mnie kocha i nie wyobraża sobie życia bezemnie powinien zgodzić się wiedząc jaka jest sytuacja na zamieszkanie u mnie... on tak nie uważa... Edytowany przez corobic 2 marca 2013, 10:58 Dołączył: 2010-02-23 Miasto: Międzyrzec Podlaski Liczba postów: 4714 2 marca 2013, 11:44 dla mnie to dziwne, niby sie kochacie a sie rozstajecie z takiego powodu. Pierwszy poważny problem,a wy zamaisat jakos dojśc do porozumienia i się jakoś dogadac, to sie poddajecie. To wszystko pokazuje że nie barzo sie kochacie skoro nie mozecie razem pokonać problemu. Po drugie wszystko on musi, wszystko musi byc po Twojej stronie. Dlaczego uważasz że jego siostra powinna sprzedac dom który sobie buduje, to chyba nie jest Twoja sprawa. A ty mówisz że powinna go sprzedać i zamieszkać z rodzicami a Twój X pownien u Ciebie Dołączył: 2006-07-10 Miasto: Brighton Liczba postów: 1054 2 marca 2013, 11:50 ja także uważam, że jeśli na prawdę Cię kocha powinien zrozumieć Twoją sytuacje, bo bez dwóch zdań jesteś w gorszej sytuacji jeśli chodzi o Twoją mame, która jest starszą samotną osobą, na Twoim miejscu też bym chciała mieszkać z nią i on powinien to zrozumieć, ma dwoje rodziców, którzy są jeszcze młodzi...dziwna sprawa moim zdaniem... corobic Dołączył: 2013-03-02 Miasto: Liczba postów: 16 2 marca 2013, 11:55 dla mnie to dziwne, niby sie kochacie a sie rozstajecie z takiego powodu. Pierwszy poważny problem,a wy zamaisat jakos dojśc do porozumienia i się jakoś dogadac, to sie poddajecie. To wszystko pokazuje że nie barzo sie kochacie skoro nie mozecie razem pokonać problemu. Po drugie wszystko on musi, wszystko musi byc po Twojej stronie. Dlaczego uważasz że jego siostra powinna sprzedac dom który sobie buduje, to chyba nie jest Twoja sprawa. A ty mówisz że powinna go sprzedać i zamieszkać z rodzicami a Twój X pownien u Ciebiewłaśnie nie powiedziałam tego... powiedziałam że nikt nie może im nic narzucić... ewelka16 2 marca 2013, 11:57 Smutne. Tak naprawdę ja bym dążyła do tego, aby być szczęśliwa. Swoją drogą, ty masz 23 lata, twój facet ile? Powiedzmy, że też te 23-24 i nadal się rodziców słucha? Chociaż. Co ja gadam. Na wsi są inne reguły. Ja bym się z nim rozstała, mówię Ci to szczerze, znam tyle historii jak to rodzice na wsi rozbijali małżeństwa dzieci... Taka prawda, moherki latają do kościoła, a w domu zięć nie ma prawa głosu, bo mamusia wie lepiej. Przykro mi. Ale ja bym się rozstała. Edytowany przez ewelka16 2 marca 2013, 12:07 Dołączył: 2012-01-08 Miasto: Kraków Liczba postów: 2217 2 marca 2013, 11:58 A według mnie - może to brutalnie zabrzmi - nie kochacie siebie nawzajem tak naprawdę. Gdyby tak było, bylibyście w stanie rzucić wszystko dla siebie. Ty jesteś pod wpływem mamy, on pod wpływem rodziców. Mentalnie jesteście dziećmi. A dzieci nie moga stworzyć stabilnego Wasza miłość była tak wielka, odeszlibyście od obojga rodziców i stworzyli WŁASNY dom. Nie mówię tutaj, że macie porzucić rodziców i odciąć się od własnych korzeni. Ale wystraczy pomoc mamie w finansach (wspominasz, że nie będzie jej stać na utrzymanie wilekiego domu) oraz odwiedzanie swoich rodziców, aby nie czuli się dojrzeć i stworzyć dobry związek trzeba odciąć pępowinę. I Twoją i Twojego partnera. Dołączył: 2012-06-19 Miasto: Katowice Liczba postów: 3656 2 marca 2013, 12:05 nainenz napisał(a):Coś mi tu śmierdzi...skoro tak strasznie Cie kocha, to powinien zamieszkać z Toba. Z tego co piszesz, mama jest sama...ma tylko Ciebie, a jego rodzice są oboje. Miłosć to kompromisy...a on tak normalnie zgodził się na rozstanie...a może wspólna rozmowa z jego im sytuacje...jesli nie zrozumieja to sa bez serca ewelka16 2 marca 2013, 12:09 Bubusia166 napisał(a):A według mnie - może to brutalnie zabrzmi - nie kochacie siebie nawzajem tak naprawdę. Gdyby tak było, bylibyście w stanie rzucić wszystko dla siebie. Ty jesteś pod wpływem mamy, on pod wpływem rodziców. Mentalnie jesteście dziećmi. A dzieci nie moga stworzyć stabilnego Wasza miłość była tak wielka, odeszlibyście od obojga rodziców i stworzyli WŁASNY dom. Nie mówię tutaj, że macie porzucić rodziców i odciąć się od własnych korzeni. Ale wystraczy pomoc mamie w finansach (wspominasz, że nie będzie jej stać na utrzymanie wilekiego domu) oraz odwiedzanie swoich rodziców, aby nie czuli się dojrzeć i stworzyć dobry związek trzeba odciąć pępowinę. I Twoją i Twojego na wsi inaczej się żyje. Uwierzcie. Rodzice tak manipulują dziećmi, rozbijają związki. To nie to, co w miastach. Tam jest inna mentalność. Wiem co mówię, sama byłam "w środku" takiej rodzinki ze wsi. Byłam w związku z chłopakiem ze wsi, a jak z nim zerwałam, to nawet nie chce sobie przypominać, co było. Rodziny tam się wspierają, co oznacza tyle, że po zerwaniu dostałam masę dziwnych telefonów, gróźb, po prostu taka tam jest mentalność... Dołączył: 2012-10-30 Miasto: Wrocław Liczba postów: 316 2 marca 2013, 12:09 Mama nie utrzyma sama tak wielkiego domu? to niech go sprzeda i kupi sobie mieszkanko w którym będziecie ją bardzo często odwiedzać i pomagać. Nie radziłabym też mieszkać u teściów. Najlepiej na swoim, nikt się Wam nie będzie wtrącał. chunky 2 marca 2013, 12:11 haneczka19011988 napisał(a):moim zadaniem rodzice zyc wiecznie nie beda a ty zostawisz partnera na cale zycie przez nich mama ma 60 lat młoda jego rodzice sobie poradza najlepiej wynajmijcie razem gdzie indziej na jakies 5 lat a potem zdecydujecie co dalej mysle ze do twojej mamyProblemem nie jest tu gdzie zamieszkac tylko ze on nie chce odejsc od rodzicow, wiec na wynajecie czegos tez sie nie zgodzi. Zreszta jak ona cos wynajmie z nim i tak bedzie musiala pomagac fiansowo mamie bo przeciez napisala ze mama nie dalaby rady utrzymac tak duzego domu sama. Jestes jeszcze mloda, teraz wydaje sie ze to wielka milosc, ale co to za milosc skoro on nawet nie potrafi zrozumiec w jak ciezkiej sytuacji jestes. Moja mama ma 57 lat i nigdy nie pozwolilabym jej zostac samej. Jego rodzice sa mlodzi, maja siebie i jeszcze corke , ktora bedzie mieszkala bliziutko wiec sa strasznymi egoistami starajac sie na sile zatrzymac Twojego chlopaka. W tej sytuacji powinno sie wybrac mniejsze zlo a ewidentnie widac ze on nie potrafi tego przeanalizowac, po co Ci taki maminsynek, ktory jak marionetka jest sterowany przez swoich rodzicow? Poczekaj na prawdziwego, dojrzalego faceta, ktory nie bedzie sie bal Toba "zaopiekowac" Edytowany przez chunky 2 marca 2013, 12:12 chunky 2 marca 2013, 12:15 jooogusia napisał(a):Mama nie utrzyma sama tak wielkiego domu? to niech go sprzeda i kupi sobie mieszkanko w którym będziecie ją bardzo często odwiedzać i pomagać. Nie radziłabym też mieszkać u teściów. Najlepiej na swoim, nikt się Wam nie będzie wtrącał. A ty bys sprzedala dom, ktory ma dla Ciebie az tak wielka wartosc sentymentalna?? Nie jest ona tutaj w podbramkowej sytuacji aby decydowac sie na taki krok, a zreszta gdzie na wsi sa bloki z mieszkaniami??

Teraz jest inaczej. Nikt z młodych nie zgodzi się na małżeństwo zaaranżowane przez rodziców, nikt też nie chce zawierać go w wyniku kalkulacji czy z lęku przed samotnym życiem. Wszyscy chcą miłości. I bardzo dobrze. Do miłości jesteśmy przecież przez Boga stworzeni i powołani. Nasza powieść jest krytyczna tak samo jak ty i ja nie wiemy co w czymś czego nie da się nazwać poprawnie. Jesteśmy razem ale tak naprawdę nie możemy i kochamy się ale nie wolno mamy zrobić w czym wybrać czy jest jakiś wybór czy to po prostu zakazana miłośc, coś czego nam nie wolno coś czego nigdy nie będzie i teraz wiem, że kocham ty byłeś moim pierwszym mężczyzną moją pierwszą prawdziwą i dojrzałą miłością później zniknąłeś zrobiłeś jej dziecko zostawiłeś mnie bo nie było już wyjścia a kiedy po sześciu latach się spotykamy , każdy z nas ma po dwoje dzieci i żonę albo męża, w tym wszystkim my zakochani stęsknieni dwóch kochanków a zarazem prawdziwa miłość i jedność powrót szczerej nie ma kochamy się, zrobiliśmy to już spotykamy się jak tylko wracasz ale wracamy później dwo swoich domów do swoich rodzin wtulając się w to same łóżko co oni kładziemy się spać i nic by tak nie bolało jak to, że z kimś ale bez siebie zasypiamy znów samotni z głową w chmurach myśląc jak dziś było pięknie i jak coraz mocniej się kochamy to szaleństwo wiemy to obydwoje ale jak zostawić coś co nas uszczęśliwia coś co nam daje szczęście choć na chwilę to jesteś się nie zmieniło, znów czekam jesteś taki sam ale ja już inna, silniejsza pewniejsza siebie walcząca o swoje a wiesz czemu bo jestem pionkiem w tej grze , która się nazywa życie. Kiedyś umrzemy albo szczęśliwie albo samotni. Ciągle słyszymy tkwij w tym "tak trzeba".Ryzykujemy wiele nie wolno nam tego robić ale jesteś moim tlenem a wiesz , że bez niego nie da się oddychać. Jesteś uzależnieniem narkotykiem, bez którego nie daję rady a jak go już wezmę jestem najszczęśliwszą osobą pod słońce...ciągle czekam na ciąg dalszy.

Pomagamy tym ,którzy potrzebują pomocy dla swoich pupili a nie są w stanie z różnych powodów tej pomocy udzielić, gdy zachodzi taka potrzeba poprostu POMAGAMY ,inicjujemy zbiórki,edukujemy. Organizacja "Pomagamy bo kochamy" działa Dolnym Śląsku . Siedzibą główną organizacji są Pilchowice gmina Wleń, jednakże azyl dla zwierząt

Witam, Mam 28 lat i przez ostatnie 9 lat żyłam w związku z mężczyzną, którego zresztą nadal kocham. Mamy 2 dzieci i na dodatek obecnie jestem w ciąży, rodzę za 9 tygodni, czyli będzie 3 dziecko. Od roku jesteśmy małżeństwem, ale raczej to niewiele zmienia. Miesiąc temu mój mąż poinformował mnie, że nie możemy być dłużej razem, że nie da się niczego naprawić, bo nie ma czego według niego. Że nie da mi już żadnej szansy, bo chce być w końcu szczęśliwy w życiu i raz pomyśleć o sobie, a nie o innych. Uważa on, że lepiej, aby dzieci widziały go szczęśliwego niż nieszczęśliwego w naszym związku. Powiedział, że mnie już nie kocha, że wszystko się wypaliło z jego strony, fizycznie mu nadal się podobam, ale nie o to chodzi według niego. Powiedział mi również, że poznał dziewczynę, która go rozumie, jest jego drugą polową, że ja nigdy tak go nie rozumiałam. Że żałuje, że nie poznał jej 5 lub 10 lat temu, to inaczej by wszystko potoczyło się. Zgłupiał zupełnie na jej punkcie i twierdzi, że jak ona z nim nie będzie to już z żadną kobietą w życiu nie będzie, a do mnie nigdy nie wróci, zarzeka się na wszystko. Warto wspomnieć, że jest ona o 7 lat młodsza ode mnie. Poznał ją kilka dni przed tym, jak mi powiedział o rozstaniu. Spotkali się dopiero 4 lub 5 razy. Śmiem twierdzić, że nawet jej jeszcze dobrze nie poznał, a już tak zgłupiał. Ona wie, że jest żonaty i ma dzieci. Nie przeszkadza jej to. Nie potrafię sobie z całą tą sytuacją poradzić, jestem załamana i zdesperowana. Mieszkamy jeszcze razem i do wakacji musi tak zostać, tak ustaliliśmy, bo mamy za dużo wspólnych rzeczy do podziału. On twierdzi, że chce zostać moim przyjacielem, że zawsze będzie nam pomagał i odwiedzał dzieci, bo są dla niego najważniejsze, ale na tym się kończy. Ciągle trzymam się nadziei, że może do wakacji coś się zmieni, że opamięta się, ale z każdym dniem on coraz bardziej daje mi do wiadomości, że tak nie będzie. Ciągle mówi, że nigdy do mnie nie wróci, nawet jak przestaną się spotykać, a poza tym co codziennie słyszę jak rozmawia z nią przez tel. i jak pisze do niej sms-y. Nie potrafię sobie z tym wszystkim poradzić, twierdzi, że to ja wszystko popsułam, że go nigdy nie słuchałam ani nie wspierałam, że nigdy nie byłam po jego stronie. Pewnie część rzeczy to prawda, nieraz się kłóciliśmy, często z mojej winy i ja zaczynałam, ale on nie ułatwia mi tego. Proszę poradźcie mi coś, bo w końcu zwariuję - nie wiem zupełnie co dalej mam zrobić ze swoim życiem. Jestem już na skraju załamania, a jedyne co on mi mówi to to, że muszę być silna. Brakuje mi go. Nigdy nie chciałam takiego życia, mój ojciec odszedł od matki jak byłam malutka - zawsze chciałam lepiej dla swoich dzieci. KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Sratatata,kochamy się,przyjaźnimy,szanujemy,ale już nie możemy być razem, bo motylków w brzuchu już nie ma takich jak kiedyś i to co ich łączyło to był tylko seks,a seks to nie

Kiedy przywiązanie do rodziny zmienia się w uciążliwą zależność i całkowite oddanie? Jak wybrać pomiędzy współmałżonkiem a rodziną pochodzenia? Co jeśli rodzina jest dla niego ważniejsza ode mnie? Poznajcie odpowiedzi na te pytania. Pytanie od czytelniczki Jak uświadomić mężowi, że jest za bardzo przywiązany do rodziny i rzuca wszystko i lata na ich posyłki, gdy sobie tego zażyczą. Czasami tracę wiarę w to, że jestem numerem jeden. Jak uświadomić mężowi? Pytasz o to, co zrobić, żeby mąż stał się świadomy zbyt intensywnego przywiązania do rodziny. Rozumiem, że jest to dla Ciebie trudne i chciałabyś, żeby zmienił swoje zachowanie. Szczerze mówiąc, nie wiem, czy możesz cokolwiek zrobić w kwestii „uświadomienia”. Chcesz go przekonywać? Pokazywać mu przykłady? Udowadniać? Co miałoby na celu owo „uświadamianie”? Warto najpierw zastanowić się nad tym, jakiego efektu oczekujesz, czy jest on możliwy i czy zależy od Ciebie. Jeżeli rozmowa prowadząca do uświadomienia niczego nie przynosi, pomyśl, czy zamiast tego nie chciałabyś opowiedzieć mu o swoich emocjach? jak się czujesz, kiedy go potrzebujesz, ale on wybiera swoją rodzinę? przykład: Jest mi smutno / ciężko / trudno, kiedy ignorujesz moje potrzeby kosztem spełniania potrzeb Twojej rodziny ALBO Czuję się niezauważona / nieważna / samotna, kiedy kolejny raz do nich jedziesz i nie spędzasz czasu ze jakich sytuacjach nie czujesz się numerem jeden i dlaczego?przykład: Kiedy dwa weekendy pod rząd jesteś u swojej rodziny, czuję, że nie jestem dla Ciebie numerem jeden. Brakuje mi więcej wspólnego wolnego czasu ALBO Mam wrażenie, że Twoja rodzina jest dla Ciebie najważniejsza. Jak Ty to widzisz?jak chciałabyś, żeby Twój mąż dzielił czas między jego rodzinę a Ciebie?przykład: Chciałabym, żebyśmy wspólnie uzgadniali plany z uwzględnieniem czasu dla Twojej rodziny i dla nas ALBO Czy możemy porozmawiać o granicach względem Twojej i mojej rodziny? Chciałabym to przegadać na nowo i porozmawiać o tym, jak się w tym czujemy. Wiem, że to trudne, ale spróbuj nie oceniać i nie komentować jego zachowania. Jeśli możesz, to bardziej skup się na emocjach, które przeżywasz. Może w takiej rozmowie odkryjesz coś nowego o sobie? Rodzina pochodzenia czy własna rodzina jako numer jeden? To pytanie, które często nas dotyka, kiedy zakładamy własną rodzinę. Sama piszesz, że tracisz wiarę w to, że jesteś numerem jeden. Nieraz w nowej sytuacji życiowej zastanawiamy się: czy jestem bardziej mężem / żoną czy synem / córką? Jak dbać o relację z rodzicami i o relację ze współmałżonkiem równocześnie? Czy trzeba dokonać jednego ostatecznego wyboru? W moim odczuciu warto dokonać wyboru, który nie wyklucza żadnej ze stron, ale określa priorytety i granice na dany czas. No bo czy to, że kochamy współmałżonka i nasze dzieci oznacza, że nie kochamy swoich rodziców? Nie, to oznacza, że kochamy ich inaczej i chcemy im poświęcać różną ilość czasu i uwagi. Przykładowo, kiedy choruje jeden z naszych rodziców, a drugi nie może się nim zająć, potrzebujemy tak zorganizować się w rodzinie, żeby rozplanować opiekę. Albo kiedy w naszej rodzinie pojawia się dziecko, możemy potrzebować pomocy ze strony rodziców (dziadków). Jednak na co dzień będzie sporo takich momentów, kiedy każdy będzie zajmować się swoim życiem, swoją rodziną i swoimi sprawami. Czy rozmawialiście o tym, jakie macie do tego podejście? Czy przegadaliście granice, które są ważne dla Waszej rodziny? Jak możecie pogodzić różnice w podejściach tak, żeby jedna strona nie czuła się zraniona? To mogą być rozmowy, do których będziecie wracać, zależnie od sytuacji w jakiej znajdziecie się Wy i Wasze rodziny. Chcę być numerem jeden. Jak to zrobić? Mogłabym napisać tutaj tylko jedno zdanie: to nie Twoje zadanie, ale jeszcze coś dopiszę. Kiedy przeczytałam, że czasem tracisz wiarę w to, że jesteś numerem jeden, pomyślałam, że z tego zdania woła wielka tęsknota za miłością. Za byciem zauważoną, usłyszaną, pokochaną. Cieszę się, że widzisz ją w sobie i że chcesz ją nazywać i komunikować swoje potrzeby. Na koniec chcę Cię zachęcić do refleksji nad kilkoma pytaniami. Co dla Ciebie znaczy bycie numerem jeden? Czego konkretnie oczekujesz po takim wyborze? Czy był już Twoim życiu ktoś (z rodziny, przyjaciół, poprzedniego związku), kto zawiódł Twoje oczekiwania w tej kwestii? Jeśli tak, to jak to wspominasz? Czy Twój mąż jest dla Ciebie numerem jeden? Czy wiesz, jakie on ma oczekiwania po takim wyborze? Spróbuj zastanowić się nad tym, czy te pytania coś w Tobie poruszają. Jeśli wszystkie powyższe punkty nie pomogą, zachęcam Cię, udaj się do specjalisty, który profesjonalnie Ci pomoże. To nic złego. P. S. Zapytałam Was na instagramie o to, co poradzilibyście w takiej sytuacji. Padły poniższe odpowiedzi: Powiedzieć wprost o swoich odczuciach: mam wrażenie, że jestem mniej ważna dla Ciebie i sprawia mi to przykrość. Podać przykłady, kiedy czuję się mniej powiedzieć wprost, ale to trudny wprost: teraz masz własną rodzinę, za którą jesteś odpowiedzialny. Dołącz do nas i wesprzyj nasz projekt Jesteśmy z Wami w ramach projektu „Wybieramy miłość” już 4 lata i wspieramy Was w tworzeniu dobrych, głębokich i satysfakcjonujących związków. To dzięki Wam poruszamy wiele wartościowych i ważnych tematów i chcemy robić to dalej. Wielokrotnie otrzymywaliśmy od Was pełne wdzięczności słowa. Chcemy, żeby nasza działalność była coraz szersza i coraz bardziej regularna, dlatego zapraszamy Was do wsparcia naszego rozwoju. W podziękowaniu za pomoc mamy dla Was prezenty, „Małe miłości”. Przeczytaj poprzednie teksty z cyklu Zapytaj nas o miłość: #1 Jak pozbyć się lęku, że po ślubie mąż przestanie się o mnie starać?#2 Ja chcę ślub za pół roku, on za półtora. Jak się dogadać?#3 Na jakie komplementy czekają mężczyźni?#4 Mam wiele wątpliwości, jak je oswoić?#5 Czy po ślubie wszystko trzeba robić razem?#6 Kiedy zrezygnować ze związku?#7 Po jakim czasie się zaręczyć?#8 Mój chłopak choruje na depresję. Co teraz?#9 Co jeśli nigdy nie znajdę Tego Jedynego?#10 Seks a wojna. Jak dbać o bliskość? Zapytaj nas o miłość Co jakiś czas dostajemy pytania na maila: „co zrobić, jeśli…”, „jak sobie poradzić…”, „może coś nam doradzicie…”. Bardzo chętnie na nie odpowiadamy, ale chcemy stworzyć dla Was taką przestrzeń, w której będziecie mogli nam zadawać pytania, a my będziemy mogli odpowiadać na nie wpisem na blogu. Zachowujemy pełną anonimowość pytań. Może Twoje pytanie dzieli więcej osób i nasza odpowiedź im pomoże? Nie wahaj się, napisz do nas już teraz na kontakt@ Nie zapomnij być na bieżąco: obserwuj nas na Instagramie, Youtubie i Facebooku oraz dołącz do grupy. ZNz2.

d27y0ypp26.pages.dev/4

d27y0ypp26.pages.dev/2

kochamy się ale nie możemy być razem bo mamy rodziny